Bugüne kadar ne bir günlük tuttum, ne de internet ortamında paylaşım sitelerine katıldım. Ailem,arkadaşlarım, politika, kitaplar, gazeteler, müzik, sinema ve tenis beni yeterince meşgul ediyordu. Ta ki kendi kendime konuştuğumu fark edene kadar. Ne olmuştu da düşüncelerimi artık kendimden başkasıyla paylaşamaz olmuştum. Evet yaşlanıyor ve yeniliklere ve değişime karşı eskisi kadar kucaklayıcı olamıyordum. Ama bu, tek başına düşünce yalnızlığımı açıklamaya yetmiyordu. Sonra düşüncelerime odaklandım.Evet yalnızlığımın sebebi tarafsız olmanın dayanılmaz ağırlığıydı. İşte bu nedenle ben de bilgisayarla ilişkimi derinleştirmeye, yıllardır belirlediğim klasik çizgilerimin dışına taşmaya karar verdim. Bunun ne yararı olacak bilmiyorum ama şimdilik bu kadarını yazmak bile iyi geldi.
Bunu yazarken bir yandan da Başbakanı dinliyorum.
