Aşk yasak

Dershaneler egitim sistemimizin önemli bir parçasi.Öyle görünüyor ki yakinda lise egitiminin yerini tamamen onlar alacak.Egitim sistemi bastan asagi yeniden yapilandirilmadikça, dershaneler çocuklarimizin gelecegi üzerinde daha uzun yillar söz sahibi olmayi sürdürecekler.Onbinlerce genç insanin çaresizligi, biçok velinin egitimi "iyi bir üniversiteye kapak atmak" sanmasi, ögretmenlerin maddiyattan bilgiye hemen her konuda yetersizligi, imam hatip tartismalarinin meslek egitimini ;basörtüsü tartismalarinin ise tüm egitim sistemimizi esir almasi, dershanelerin egitimimiz üzerindeki otoritesini pekistirmistir. Öyle ki,dershaneler, artik çocuklarimizin duygusal yasamlari üzerinde dahi söz söyleme hakkini kendilerinde görür olmuslardir.



Iste Ankara'daki PI Dershanesi...



Bu dershane " ask konsantrasyonu bozar,derslere zarar verir" diyerek asik oldugunu kesfettikleri 28 ögrencinin dershane kaydini silmisler.Müdür hanim "çocuklarin asik olduklarini birlikte gezmelerinden,kavga edip birbirlerine trip yapmalarindan anliyoruz" diyor. Böylece Türk çocuklarina yasak olanlar listesine bir sey daha eklenmis oluyor.Zaten aska,flörte iyi gözle bakmayan bu toplumda,dershane bir adim daha ileri giderek bu yasagi cezai bir yaptirimla somutlastiriyor.Askin yasak oldugu,asik olmanin cezalandirilmak için yeterli gerekçeyi olusturdugu,gencecik insanlardan içlerindeki kipirtilara gem vurmalarinin istendigi bir toplumda nasil saglikli bireyler yetisir, kadin erkek iliskisi nasil bir zemine oturur ? Dahasi askin olmadigi bir toplumda sanat kisir kalmaz mi,yaraticilik sinirlanmaz mi? Ask, insan olmanin kendisidir. Insana kendisini reddetmeyi dayatan bir egitim, nasil çagdas egitim olur? Böyle bir dayatmanin egitim olarak algilandigi bir toplum yeryüzüne,dünyaya ne katabilir? Bilen varsa beri gelsin.



Hatirlarmisiniz,basbakan rock konserine giden bir grup gencin " gençlik hallerini "görünce gençligin geleceginden üzüntü duydugunu söylemisti. Bu bakis açisini hangimiz paylasmiyoruz? Özgürlükten hangimiz korkmuyoruz? Gençlerimize hangimiz güveniyoruz? Onlarin sesini ne kadar duyuyoruz? Onlar için yaptigimizi söyledigimiz herseyle onlari biraz daha cendereye sokmuyormuyuz? Sahi "iyi aile çocugu" derken neyi kasdediyoruz? PI Dershanesi sakin bizim "iyi aile çocugu" talebimizi yerine getiriyor olmasin!